Varenka
Varenda was een oud vrouwtje en zij woonde in een huisje in het bos. Toen de oorlog kwam gaat zij niet weg, want zij zorgde voor de dieren. Tijdens de oorlog schuilden mensen bij haar in het huisje.
Student
Jan van Eerden
VARENKA
Lang geleden woonde het oude vrouwtje Varenka, helemaal alleen in de bossen van Rusland. Varenka was heel arm. De dieren in het bos waren haar vrienden en zij zorgde voor hen. Zij was heel gelukkig!
Op een dag kwam er oorlog en de mensen vluchtten weg. Iedereen was heel bang voor de soldaten. Zij hoorde iedere dag de kanonnen harder schieten. Mensen vluchtten en gingen naar het huisje van Varenka. Zij vroeger haar of zij bij haar mochten schuilen voor de soldaten.
De eerste die kwam was een Pjotr een oude man met zijn geit. Hij vroeg of hij bij Varenka mocht schuilen. Zijn huis was door de soldaten afgebrand. De volgende dag kwam de kunstschilder Stjepan. Hij vertelde dat de soldaten zijn huis hadden kapotgeschoten. Iedere dag kwamen er nieuwe mensen die vroegen of zij bij Varenka mochten schuilen.
Varenka was heel bang en vroeg aan God of hij een hoge muur om haar huisje bouwde, zodat de soldaten haar niet konden vinden. Maar de volgende dag stond er geen muur. Maar toen ging het ’s nachts heel hard sneeuwen. Het huisje sneeuwde helemaal onder. Niemand kon meer naar buiten. En toen kwamen de soldaten met hun geweren en kanonnen. Zij maakten veel lawaai, zij zochten het huisje en de mensen. Maar de soldaten zagen door het dikke pak sneeuw het huisje niet. Iedereen in het huisje was veilig.
De soldaten liepen verder, de sneeuw smolt in het voorjaar. Op een dag was er geen oorlog meer. Varenka en de andere waren heel erg gelukkig dat het nu vrede was.